غزل اربعین حسینی سرودۀ استادقدسی از دیوان عترت خورشید

اربعين حسيني

 

اي اربعين عشق ! حديث عزا بگو

لب باز كُن به قِصه و از غُصه­ها بگو

 

گل­گون­سخن ، ز تشنه­لب كربلا بيار

از جسم بي­سر و كفن و بوريا بگو

 

از اكبر جوان و ز ليلاي دل­فگار

از اصغر و رباب ، به صوت رسا بگو

 

 

گر ماجراي علقمه مي­آوري به ياد

با ما ز دست و مشگ و علم ، از وفا بگو

 

از جابر و زيارت مولای بي_­كفن

غسل طهارتش به فرات صفا بگو

 

از كاروان شام ، سخن ساز كُن به سوز

از كوفيان فتنه­گر بي­وفا بگو

 

سر­خيل كاروان اسيران كه زينب است(ع)

قامت­خميده گشته چرا ؟ بهر ما بگو

 

بر نيزه ، رأس زادة زهرا(ع) به شام رفت

گر آگهي ز قصة آن دل­ربا بگو

 

از زخم تازيانه به بازوي كودكان

با ما به آه و نالة دل ، بي­صدا بگو

 

با كارِوان ، رقيه(ع) چرا برنگشته است ؟

داني اگر حقيقت اين ماجرا ، بگو

 

تفسير آن ­شب و سر و كُنجِ خرابه چيست؟

از ابتداي حادثه تا انتها بگو

 

(قدسي) چو ما به مرثيه­ات دل سپرده است

اي اربعين عشق ! حديث عزا بگو

بازدیدها: 132