شعری در مدح حضرت فاطمه (س) بر وزن فَعلُن فَعلُن فَعلُن فَعلُن، سرودۀ استاد محمد قدسی

زهرا و معراج

زهرا زهرا زهرا زهرا /  بِیتُ الاَحزانِ غمِ مولا

عالم، صدف است و تویی گوهر/ قرآن لفظ است و تویی معنا

دختر نه که، اُمِّ ابیهایی / مادر نه که، دُختِ شَهِ بَطحا

قرآن به حریمِ تو پرچم زد/ در خیمۀ سورۀ اَعطَینا

اِنّآ اعطَیناکَ الکَوثَر /  سَبِّح اِسمَ رَبِّکَ اَعلی

راضی به رضای خدا بودی /  ای مظهرِ اِن شاءَ وَ یَرضی

عقد تو و مولا را بَستند/ در محضر حق به شبِ اِسرا

آن شب با تو علی همسر شد / عِندَ سِدرَهِ المُنتَهی

بودی هدف از معراجِ نبی / قابَ قوسَینی و، اَو اَدنی

آمدنت را مژده به احمد /  اِن هُوَ اِلاّ وَحیٌ یوحی

در سیبِ بهشتی نورِ تو بود / ای وحی خدا، در ما اَوحی

بانو تو صحیفۀ اسراری / مصحف معنا بر ما بگشا

یک شمّه از آن غم خود واگو / تا گریمت ای دریا ، دریا

دیروزِ تو غربت و مظلومی / فردایِ تو در دستت، طوبی

والاتری ازهرکس و هرجا/ واللهُ خَیرٌ وَ اَبقی

گشتی به مدینه کجا پنهان / زهرا، تربت، بنما ، ما را

هرجا دنبالِ تو می­گردد/ مجنون، هامون، لیلا، صحرا

قدسی! به مدیحش لب بگشا/ برگو، اِنَّکَ اَنتَ الاَعلی

بازدیدها: 45