سرودۀ استاد محمد قدسی برای امام حسین (ع) – دیوان عترت خورشید

با كاروان سرخ

چند گامي نيست بيش از شوق من تا كربلا

چهره دارد مي­نمايد از همين­جا كربلا

در دل خونين خود ، گشتي زدم ، ديدم ولي

بيش از هرجا ، هم اينجا هست پيدا كربلا

شاهد مقصود من ، پنهان در اين دشت غم است

مي روم با پاي سر، اين راه را تا كربلا

سنگلاخ از پيش پاي شوق من ، رَم مي­كند

مي­كشد تا سوي خويشم ، بي­محابا كربلا

چون سحرگاه ازل ، طرح دل ما ريختند

تار­و­پودش ، خورد پيوندي متين با كربلا

اين مكان ، گنجينه­اي از قصه­هاي عاشقي است

عشق را گشته­ست سي حرف الفبا كربلا

اشك ريز اي شيعه ! بر زخم تن اين دشت داغ

چون­كه يابد التيام از گرية ما كربلا

علت مانائي اسلام ناب ر­استين

نيست جز رخداد عاشورا و الاّ كربلا

رويدادش منحصر در بخشي از تاريخ نيست

جمع ديروز و امروز است و فردا كربلا

(قدسي) از آغاز و پايان جهان تفسير خواست

عشق سر بر كرد و گفت از كربلا تا كربلا

بازدیدها: 26