در شبستان ابوحمزة راز

 

رمضان ماه مناجات و دعاست

ماه خودسازي مردان خداست

 

ماه پرواز به اوج ملكوت

شب­نشيني به جوار جبروت

 

سال اگر فصل بهاري دارد

موسم بوس و کناری دارد

 

 

رمضان ، فصل بهاران دل است

موسم آينه­باران دل است

 

هست تسبيح ، چو فانوس انار

چلچراغ شب اين سبز بهار

 

عاشقان سحر بالينش

مست از رايحة مشكينش

 

نَفَسِ هرشبِ آن ، وحی­آمیز

دم صبحش ز عنایت لبریز

 

هر شبش تا به سحر ، عرفان­جوش

اهل دل را بکشد در آغوش

 

عارفان! مژده که آمد شب قدر

شب قدری به درخشانی بدر

 

از شب قدر، صفا مي­خيزد

آبشار بركت مي­ريزد

 

هست در دامن هر لحظه رها

دل­نشين صوت دل­انگيز دعا

 

لحظه­هايش ، همه فوارة نور

مي­چكد از نفسش ، عطر ظهور

 

لحظه­هايش به صفا پيچيده­است

در دلش بوي خدا پيچيده­است

 

صوت قرآنِ دل شب ، چه خوش است

هر سحر، نغمة يا­رب چه خوش است

 

صوت قرآن ، چه حلاوت دارد

شبنم فيض ، به دل مي­بارد

 

معجزآساست دعاي افطار

نغمة روح­فزاي افطار

 

شويد افطار ، غبار از دل­ها

هست مفتاح همه مشگل­ها

 

زیبد ای دل ! ز رَهِ شیدائی

چشم خود سوی سحر بگشائی

 

که سحر ، بوي اقاقي دارد

مستي از كوثر ساقي دارد

 

كيست ساقي ؟ عليg آن شير خدا

اولين كشتة محراب دعا

 

 

اي خوش آن زمزمه در كوي سحر

پرسه در كوچة گيسوي سحر

 

که سحر نزهت گل­ها دارد

در خود اعجاز مسيحا دارد

 

هست سر­مست شراب ازلي

غرقه در شط مناجات عليg

 

سحر از عطر ملاقات ، پر است

از ره­آورد مناجات پر است

 

هست با هر نفسش ، رخصت وصل

عاشقان! می­گذرد فرصت وصل

 

فرصت وصل نگار اين ماه است

ليك چون عمر شرر كوتاه است

 

زود ، اين فرصت كم مي­گذرد

تا زني چشم به هم مي­گذرد

 

هركه را رو به خدا آورده­­است

خوان مهماني حق گسترده­­است

 

دل چو شد پاك ، به حق نزديك است

شد چو پر رنگ و ريا ، تاريك است

 

دست بايد زگناهان برداشت

رايت سبز اطاعت افراشت

 

توبه از هر چه خطا بايد كرد

روي دل ، سوي خدا بايد كرد

 

بايد احرام عبادت بندی

از اطاعت به خدا پیوندی

 

باز گرد از ره نافرماني

تا به كي غافل و سرگردانی ؟

 

از دلت ، ديو هوي بيرون كن

لب ز صهباي سحر مي­گون كن

 

پلك چشمان خود از هشياري

آشنا ساز به شب­بيداري

 

گر كه هستي ز دل و جان حق­خواه

سفره پهن است ، بيا بسم­الله

 

در مصلاي فراغت با خويش

خوش بود ، گريه و خلوت با خويش

 

 

پاي ابليس ، در اين ماه عزيز

هست بر دار بلا حلق­آويز

 

وا مكن از ره نافرماني

پاي اين لعنت حق را بانی

 

سوي حق ، چشم حقيقت واكن

با خدايت ، سر صحبت واكن

 

قلة قاف تقرب پيداست

چشم بگشا كه دلت چون عنقاست

 

بوي تسبيح ، دهد هر نفست

هست در روز جزا ، داد رست

 

جزء جزء تو نيايش­گر اوست

نالة نيمه­شبانت هوهوست

 

در شبستان ابوحمزة راز

خوش بود ، ريختن اشك نياز

 

سفرة سبز دعا رنگين است

بر لب مأذنه­ها ، آمين است

 

بشنو از محرم دل­خستة عشق

صوت تكبير ، ز گل­دستة عشق

كمتر از مرغ سحرخيز مباش

خواب و خاموش چو پائيز مباش

 

رَبَّنا­گوي سحر مرغان­اند

كه به مشكوي سحر مي­خوانند

 

شعر (قدسی) ز طرب موزون است

لبش از جام سحر می­گون است

 

 

بازدیدها: 25