سرودۀ استاد محمد قدسی – اعجاز عشق – دیوان عترت خورشید

اعجاز عشق

 

این غزل مستانه شد آغاز ، با عنوان عشق

هرچه باداباد ، شعر از من ردیف از آنِ عشق

 

تا که چوگان محبت هست در دست شما

عاشقان ! سر بشکنید از نفس ، در میدان عشق

 

هست این درمانده ، در میقات دل­داران خسی

خس چه باشد در کنار بحر بی­پایان عشق ؟

 

پشه را کی تابِ ماندن هست در اقلیم باد ؟

می­گریزد نفس­اگر جولان دهد طوفان عشق

 

دور گردان اژدهای نفس را از گنج دل

تا به دست آری گهر ، زان مخزن­العرفان عشق

 

از کمال نفس بگذر ، زآن­که فجری کاذب­است

صبح صادق را طلب، از مطلع رخشان عشق

نفس اگر خوب است اگر بد ، هست پیش جان حجاب

بگذر از این پرده ، تا جان بینی و جانان عشق

 

بس تفاوت­هاست بین نفس با عقل سلیم

جای آن مرداب وهم و جای این دامان عشق

 

آن یکی از ادعا ، کوس خدائی می­زند

وین به گردن ، طوق طاعت دارد از فرمان عشق

 

نفس ، یعنی سحر­کاری­های شوم سامری

عقل ، یعنی معجزات موسی عمران عشق

 

نفس در امواج ظلمت ، سیر وحشت می­کند

عقل باشد چلچراغ راز ، در ایوان عشق

 

نفس می­نوشد ز پستان گمان ، شیر هوس

عقل هردم رزق حکمت می­خورد ، از خوان عشق

 

نفس بر کشف و کرامت دل­خوش و عقل سلیم

مست مینای اَحد ، در بزم سرمستان عشق

 

نفس را باشد صنم در آستین پنهان و عقل

محو الله الصمد ، در مسجد الایمان عشق

 

از صنم ، بگذر که تا ره بر صمد ، پیدا کنی

بشکن آن بت ، تا شوی در ملک دل ، سلطان عشق

نیست (قدسی) سازگار ساز ناموزون نفس

تا که می­جوشد زطبعش ، نغمة میزان عشق

بازدیدها: 4