سرودۀ استاد محمد قدسی – آیینۀ زلال – دیوان عترت خورشید

آئينة زلال

چو گُل بر گيسوان ، آن آتشين رخسار مي­بندد

دِلِ آتش پرست عاشقم ، زنارّ مي­بندد

فريب چشم و ابرويش ، نمازم را به هم ريزد

عبث اين دل ، ميان بر طاعت دادار مي­بندد

ز دربان بي­نياز است آن حريم نازپوش او

كه پرخاش نگاهش ، راه بر اغيار مي­بندد

نگاه من پر است از جَست­و­خيز او در اين گلشن

به من هر چند آن گل ، رخنة ديوار مي­بندد

تمام جاده­ها را در نظر دارم كه نگريزد

نفوذ چشم­هايم ، راه بر دلدار مي­بندد

ز ديدار پري­رويان ، صفاي سينه­اي دارم

به يك غفلت از آن ، آئينه­ام زنگار مي­بندد

تخلّص مي­كنم (قدسي)! و مي­دانم كه زود امشب

دو پلكم را به هم آن چشم افسونكار مي­بندد

بازدیدها: 22