سرودۀ استاد محمد قدسی – اوج – دیوان عترت خورشید

اوج

در محفلی که آتش سودا شود بلند

شور و نوا ز عاشق شیدا شود بلند

مجنون ما ز جذبه لیلای دشت حسن

روزی چو گردباد ، به صحرا ، شود بلند

حاجت به کوی عشق بر­آورده می­شود

تا از نیاز ، دست که آنجا شود بلند ؟

کی زیر دست می­شود آن دست کز نیاز

با گریه سوی ایزد یکتا شود بلند ؟

افتاده شو که ابر ز راه فروتنی

با دست پُر ، ز دامن دریا شود بلند

باشد به جمع اهل ادب ، دور ، از ادب

گردن اگر به دعوی بی­جا شود بلند

یارب ! شکسته باد هر آن دست کز ستم

بر روی ناتوان شکیبا شود بلند

آخر زسوز آه ضعیفان شود خراب

کاخ ستم ،اگر به ثریا شود بلند

(قدسی)! شوند نغمه­سرایان ، تمام گوش

در محفلی که زمزمه از ما شود بلند

بازدیدها: 17