سرودۀ استاد محمد قدسی – زلف تابدار – دیوان عترت خورشید

زلف تاب­دار

دست از ستم بدار و برم بازآ

از زلف تاب­دار ، گره بگشا

از خلوت بهشت گریبانت

دستی برآر ، بی­اگر و امّا

مجنون شدم ، جنون به جگر گل کرد

بنگر به سینه سرخ خود ای لیلا

با ما بکن هر آن­چه جفا داری

اما مکن کناره ز ما یارا

داری بنای صلح ، خبر با تو

اما برای جنگ خبر با ما

بگذار پا به ساحل چشمانم

گاهی خوش­است دیدن این دریا

سرمست خاطرات خوشیم از هم

آیا ز یاد می­بریَم ؟ حاشا

آئینه پیچ و تاب تنت را دید

شد محو آن ترنّم سر تا پا

محراب ابروان تو در یادم

قاب­است و قوس و وسعت اَواَدنی

گیسو­ فشان به چهره که تا بینم

وَالیل وَ الضُّحی به شب اَسرا

اسلیمی از تو ، کاشی دل از من

تذهیب کن مرا که شدم شیدا

فردای ماست در گرو امروز

امروز ماست ، آینة فردا

دل­مایه­های امشب من این بود

تقدیم می­کنم به تو ای زیبا !

بازدیدها: 30