سرودۀ استاد محمد قدسی – راه و چاه – دیوان عترت خورشید

راه و چاه

سحر به گريه شكن ، بغض ديده تر را

نگر در آينة اشگ ، نور باور را

كليد گريه كند باز قفل هر مشكل

مگير دست كم اعجاز ديدة تر را

اگر چو شبنم صبح از صفا زلال شوي

پري به اوج و دهي بوسه مهر خاور را

گرت هواست دري بر تو دوست بگشايد

بكوب از سر اخلاص ، حلقة در را

زجام علم (لَدُن) ، گر شراب داري چشم

ز دُرد دانش رسمي بشوي ساغر را

خداي را كه خدا را ، زاضطرار بخوان

كه مستجاب كند حق ، دعاي مضطر را

امير كشور تن نيست ، غير عقل سليم

بدار پاس به جان ، اين بزرگ رهبر را

به تيغ سرخ زبان ، از كسي جگر مخراش

برون مكن ز نيام اين برنده خنجر را

تو هم ، چو من پُرِ مضمون تازه­اي (قدسي)!

بچين ز شاخ سخن ، ميوه­هاي نوبر را

بازدیدها: 18