سرودۀ استاد محمد قدسی – شکوه – دیوان عترت خورشید

شِکوِه

سلام ما به تو ، ای بحر ! اگر چه بس خوبی

ولی ز عابر صحرانورد ، محجوبی

عطش نشسته به دل­ها ، روانه کن ابری

به رفع تشنگی از پلک­های مرطوبی

تو پر خروشی و در دل پر از تب امواج

ندانم از چه به بدسیرتان ، نیاشوبی ؟

تو راا به دامنه ، جولان خار و خاشاک­است

ز پهنه از چه خس و خار را نمی­روبی ؟

به پیش چشم تو ماهی رود به کام نهنگ

تو یوسفانه کنی رو به صبر ایوبی

صدف فتاده ز رونق در این دغل بازار

ولی خذف شده در ماورای مرغوبی

چه شد کنون ، که خدا را نمی­پرستد کس ؟

بت­ است و دار و صلیب و مسیح و مصلوبی

به جای آن­که همه راه مستقیم روند

فتاده­است پرستش ، ز حد مطلوبی

خلیل پیش­کش ما ، کجاست یک آذر ؟

دهد رواج به بت­های سنگی و چوبی

بد است هر چه اگر شرک ، بهتر از کفراست

که هست آبله­رویی ، به از بد ­اسلوبی

چو فکر من ، غزل آشفته شد ولی ای بحر!

برم به نام تو پایان که خوب و محبوبی

بازدیدها: 22