سرودۀ استاد محمد قدسی – دیدار – دیوان عترت خورشید

دیدار

شب بود و مژده داد سروش سحر مرا

کآید نگار از در و گیرد به بر مرا

گفتم به بامداد ، مکن چهره آشکار

خوش دارم امشبی که نیاید سحر مرا

چشم انتظار بودم و بی­تاب روی یار

یک­ باره چهره کرد عیان منتظَر مرا

آن­دم که پا به خلوت تنهائیم گذاشت

سیلاب اشک ، موج زد از چشم تر مرا

چون باده­ای ز ساغر چشمان او زدم

سکر نگاه ، کرد زخود بی­خبر مرا

چشمم اگر چه در خور دیدار او نبود

با یک کرشمه ، کرد به خود ، دیده­ور مرا

در خلوت حضورم و شکر خدا که نیست

غیر از هوای دوست ، هوائی به سر مرا

امشب که عطر وصل ، به مشکوی دل رهاست

گل می­رود زدست ، ببوید اگر مرا !

لطف خداست ، (قدسی)! اگر در بهار طبع

بشکفته است زنبق اشعار تر مرا

بازدیدها: 24