سرودۀ استاد محمد قدسی – غریبانه – دیوان عترت خورشید

غریبانه

شبنم­صفت ، به بستر باغ آرميده­ام

از دامن هوا ، به سَرِ گل چكيده­ام

دارم به سر ، هواي سفر سوي آفتاب

حيرت نگاه ، چشم به راه سپيده­ام

فرقي­­ست در ميان من و شبنم ، اي دريغ

او ديد يار خويش ، ولي من نديده­ام

شبنم رسيد ، صبح به خورشيد و من هنوز

از باغ مهر ، غنچة وصلي نچيده­ام

بر من نگشته پنجره­اي رو به اوج باز

هرچند چون نسيم ، به هرجا وزيده­ام

صحرا­نورد آبله­پايم كه سال­هاست

در جستجوي كعبه ، به هر سو دويده­ام

هرگه به كوچِ چلچله­ها كرده­ام نظر

دندان و لب ، ز داغ تحسر ، گَزيده­ام

شادي كنم ، گر اختر عمرم كند افول

زين موهبت كه از قفس تن پريده­ام

ماندم زهمرهان ، ز من اي عشق ! دست گير

كز جان تو را به ياري خود برگزيده­ام

(قدسی)! من اين غزل ، كه حديث فراق بود

يك شب به دست طبع روان ، آفريده­ام

بازدیدها: 28