سرودۀ استاد محمد قدسی – فریب – دیوان عترت خورشید

فريب

صداي ثانيه­ها را فريب مي­دانند

و تيك تاك زمان را مهيب مي­دانند

تمام پنجره­ها را به خويش مي­بندند

تمام آينه­ها را غريب مي­دانند

همه به نيمة خالي زخويش مي­بالند

و نيمة پُرِ خود را ، فريب مي­دانند

زعشق دلزده ، مصلوب نفرت از خويشند

مسيح عاطفه را بر صليب مي­دانند

پيمبران دروغين مهملات همند

شكسته بستة خود را عجيب مي­دانند

ميان گَلّه شبان را چو گرگ پندارند

و گرگ را ، ز حماقت نجيب مي­دانند

به بوستان سخن ، كي ترانه مي­فهمند ؟

كه جغد شب­زده را عندليب مي­دانند

تمامشان ز الفباي شعر بي­خبرند

و خويش را به غزل ، بي­رقيب مي­دانند

گمان كنند ، همه شاعر زبردستند

ادب نخوانده و خود را اديب مي­دانند

بازدیدها: 20