سرودۀ استاد محمد قدسی – اهل دل – دیوان عترت خورشید

اهل دل

موجیم ما و پهنة دریاست جای ما

طوفان حباب می­شکند ، در هوای ما

ما را به خانقاه و خرابات کار نیست

هر جا که هست اهل دل آن­جاست جای ما

از خانقاه ، خرقه گرفتن ز ما مخواه

گو پیر عشق ، خرقه فرستد برای ما

امشب تمام هستی ما دست خواهش­است

تا بر حریم راز رسد ، با دعای ما

تسبیح ما به روی زمین ، دانه دانه ریخت

تا جاگرفت زلف تو در دست­های ما

زاهد ! ز گوش پنبه در­آور که ممکن­است

ناخواسته ، رسد به تو بانک رسای ما

ای آسمان ! به دشت جنون ، یک عطش ببار

تا زین کرانه محو شود ، نقش پای ما

چشمی کجاست تا که ببیند که از ازل

هر ذرّه روزنی است به قالوا­بلای ما

مائی که زیر بار فلک هم نمی­رویم

عشق تو بسته بند به روح رهای ما

یا رب ! ز رنج هستی خود غرق محنتیم

از ما بگیر این منِ هستی نمای ما

(قدسی)! زطبع ما غزلی شعله بر­کشید

یارب ! مباد سوخته شمع نوای ما

بازدیدها: 22