سرودۀ استاد محمد قدسی برای معلم – دیوان عترت خورشید

معلّم

 

نور خدا تابد ز رخسار معلّم

جان تازه می­گردد به دیدار معلّم

 

در راه استعداد ، پروردن شب و روز

خون جگر خوردن بود کار معلّم

 

در شاه­راه کوی ارشاد و هدایت

باشد براق عشق، رهوار معلّم

 

دور از حقیقت مانی ای شاگرد مکتب !

گر ارج ، نگذاری به ایثار معلّم

 

در کعبه­اش باید که احرام ادب بست

تا راه بگشایی به اسرار معلّم

 

خوش پاس می­دارد ز ملک علم و دانش

فانوسِ رأی و فکر بیدار معلّم

 

 

 

مرداب ننگ جهل را موج آفرین­است

آن زورقِ از علم سر­شار معلّم

 

در رگ رگ جان، خون همّت ­می­دواند

موجی که می­خیزد ز گفتار معلّم

 

دستور قرآن و کلام پاک عترت

در علم آموزی­ست ، معیار معلّم

 

آن جا که دل­ها روشن از نور خدا ئی­ست

گرم­است در تدریس ، بازار معلّم

 

تا کهکشان معرفت ، پرواز دارد

روح فلک­سیر و ملک­سار معلّم

 

خضرش بخوان ای دل ! که آب زندگانی

جوشد ز کام زندگی­بار معلّم

 

در علم و حکمت ، وارث پیغمبران­است

پیغمبری ، باشد سزاوار معلّم

 

بر صفحة زرّین تاریخ فضیلت

جاوید ماند نقش آثار معلّم

 

تا عالم­افروزی کند خورشید دانش

دست خدا بادا نگه­دار معلّم

 

(قدسی) بود امیدوار این شعر باشد

دسته گلی تقدیم گلزار معلّم

بازدیدها: 35