غزل «آب دادی به من و…» سرودۀ استاد محمد قدسی (دربارۀ حربن یزید ریاحی)

آب دادی به من و …

آب دادی به من و در غمت آبم کردی

دلم آتش زدی و خانه خرابم کردی

تو که گفتی « به عزایت بنشیند مادر»

اولش تلخ شدم کز چه عتابم کردی

قهر بود آن سخن و مهر تو را در بر داشت

کآشنا بودم و بیگانه خطابم کردی

این تلنگر به دلم باعث بیداری بود

شدم آگاه که با  قهر ، جوابم کردی

پیش از آنی که  تو را جان و تنی هدیه دهم

تو به خون دلم از عشق خضابم کردی

زیر و رو کردی از آن غمزة جانسوز مرا

تا که در آتش آن غمزه کبابم کردی

عرق شرم کم از نائرة دوزخ نیست

تا شوم پاک ، در آن خوب عذابم کردی

سر به زیر آمدم و عشق  سرم بالا کرد

فخرم این بس، که زاصحاب حسابم کردی

قطره ای بودم و چون مهر به تو ورزیدم

تو به امعان نظر ،گوهر نابم کردی

من پشیمان شدنم دست خودم هیچ نبود

توبه تو دادیم و اهل صوابم کردی

آخر الامر مرا خوب نوازش کردی

دامنت را چو لحد بستر خوابم کردی

این تو بودی که به من اینهمه مایل بودی

من خطا کردم و تو رحمت نازل بودی

بازدیدها: 30