غزل «توسل» سرودۀ استاد محمد قدسی

توسل

به   زائری که به پیش تو آبرو دارد

به کربلا برسان هرکه آرزو دارد

کنار علقمه اشکم زدیده جاری شد

برای بردن نامت دلم وضو دارد

هر آن که را که به بین الحرم گذار افتد

دو قبله مثل دو آئینه روبرو دارد

زهول روز قیامت معاف می گردد

کسی که از غم عشق تو رنگ و بو دارد

زروضه خوانی جبریل آدم آدم شد

هنوز گریه کنان باتو گفتگو دارد

کلیم وار بیا کربلا ببین که حسین

هزار جلوة طور از هزار سو دارد

شفا زتربت مستی فزای او خیزد

به جز حسین که این باده در سبو دارد

دل حسین پرستان سیاه مست شب است

سحر ندارد و بی باده های و هو دارد

زجام فاخلع نعلیک یار مدهوشم

زهست و نیست دلم عزم شستشو دارد

شنیده ام عرق زائران که می ریزد

فرشته چون ورق غنچه تو به تو دارد

به قتلگه زسر تلِّ زینبیه تو را

هنوز خواهر مظلومه ، جستجو دارد

شبیه غنچة پرپر هنوز هم اصغر

به روی دست پدر تیر در گلو دارد

سه ساله کنج خرابه بهانه اش پدر است

ولی به زیر لگد ، کار با عمو دارد

بازدیدها: 18