«سی و چهار بند حضرت علی اکبر (ع)» سرودۀ استاد محمد قدسی

سی و چهار بند حضرت علی اکبر

ظهر شد ، سر رسید وقت نماز

من ببوسم لب و دهان تو را

با تمام وجود منتظرم

بشنوم آخرین اذان تو را

*

من نگویم برای دیدن دوست

حلقه را تنگ تر مکن بابا

لیک گویم که با نگاه ، مرا

اینقدر جان به سر مکن بابا

*

مشق شمشیر را کجاکردی

که چنین کارتو تماشائی است

نفس تیر و نیزه بند آمد

کارزار تو بس که مولائی است

*

صولت حیدری چنان دار ی

که بلرزد  به زیر پایت دشت

تو عطش داشتی وگرنه یقین

زیر و رو می شد از صدایت دشت

*

کشته ها روی کشته می افتند

چون تو جانانه  می زنی تکبیر

نکند با شجاعتی که تو راست

حکم تقدیر را دهی تغییر

*

دشمنت چون شمایلت را دید

گفت آمد پیمبری دیگر

گشته صِفَّینِ دیگری تکرار

این جوان هست ، حیدری دیگر

*

محشر کبریاست شد برپا

نینوا هم به خویش می پیچد

می کشی چون رکاب اسبت را

هفت اختر به خویش می لرزد

*

تو  به میدان  به پیش  می  راندی

دشت می گشت حیدری با تو

با رجز خوانی اباالفضلی

زنده کردی  دل آوری را تو

*

معنی خلق و خلق و منطق چیست ؟

سوی میدان سوار آمدنت

ز عطش رنج می بری ، پیداست

از چنین بی قرار آمدنت

*

تو به فکر غریبی پدری

من به فکر غم دل لیلا

من پریشانِ غربت زینب

تو دگرگون من در این صحرا

*

تو زبان در دهان من بگذار

تا ببینی زخویش عطشان تر

چشم در چشم من بدوز و بناز

تا ببینی زخود پریشان تر

*

گام بردار پیش چشمانم

یک کمی ناز کن، دلم شد آب

پیش چشمم  قدم بزن تا باز

قلبم از نو ، تو را بگیرد قاب

*

پسرم می روی و دلخونم

سخت این بار برتو می ترسم

رنگ رخساره ام گواه من است

که چه بسیار برتو می ترسم

*

زانویم را ببین که می لرزد

سِپَرَ ت کن کلاه خودت را

پدری پیرم  ای جوان و مرا

نیست طاقت ، غم نبودت را

*

بر سرت مثل  بید می لرزم

که کنون دشمن تو بی پروا

از سر کینه های دیرینه

به تو دارد نگاه شوم چرا

*

نشکنی گر صفِ محاصره را

می شود سخت کار این پیکار

می شکافد عمود ، فرق سرت

باز شق القمر شود تکرار

*

حرمله از سر شقاوت خویش

چشم سوی گلوی تو دارد

زیر چشمی مراقب او باش

حمله از چارسوی تو دارد

*

با خودم من خدا خدا کردم

تا دگر دست از تو بردارد

با چنین شومی نگاه او

دانی آیا چه ها به سر دارد؟

*

مثل دیگر سپاهیان خبیث

از دلش بغض حیدری جوشد

کینه اش از همه زیادتر است

از نگاهش ستمگری جوشد

*

کرده ام من خبر جوانان را

پیشتر بهر یاریم پسرم

نتوانم به خیمه بی آنان

بدن قطعه قطعه را ببرم

*

می گذاری زبان تو در دهنم

که بگوئی لبت چرا خشک است

نفست چون که می خورد بر من

مهربان تر زعنبر و مشک است

*

من که با دیدنت دلم گرم است

برندارم نگاه از میدان

دلخوشی می دهی به من وقتی

می زنی نعره می کنی طوفان

*

پیش چشم پدر همان وقتی

جسم صد چاک اربا اربا شد

عمه می دید چون که منظره را

ناگهانی ، عبا مهیا شد

*

پای را می کشی به روی زمین

در دلم حبس می شود نفسم

کمک از من مخواه ای پسرم

نتوانم به داد تو برسم

*

کاش بر چشم اسب خون سرت

قطره ای هم نمی چکید آن دم

تا نمی رفت در صف دشمن

تا نمی شد حرم پر از ماتم

*

آخر ای اسب شه پرست چرا

می روی آن طرف بیا این سو

آن طرف گرگ های درنده

این طرف شیعیان عاشق خو

*

اشبه الناس را کجابردی

همتی کن لگام برگردان

پاک کن قطره های خون از چشم

مرو آن سو ، مباش سرگردان

*

قامت کیست روی خاک افتاد؟

نخل امید من ! که بی بر شد

تو نبودی ززین می افتادی

تن من بود و زود  بی سر شد

*

بر سر نعشت آمدم اما

متحیر که روبرویم کیست

این توئی روی خاک افتاده

یا پیمبر ، جواب پرسش چیست؟

*

پاره های تن تو ای پسرم

به یقین  آیه های قرآن است

که بیفتاده هریکی طرفی

جملگی زیر سم اسبان است

*

تو مگو با پدر خداحافظ

می کشد روح من، پَر از بدنم

می کشم خویش را به بالینت

نیست تاب و توان دگر به تنم

*

آخر ای گَرد و خاک سرگردان

من شمارا چه خونجگر بینم

بنشینید بر زمین تا من

بیشتر روی این پسر بینم

*

این مصیبت زمن کمر خم کرد

بعد از این دست بر کمر گیرم

بعد تو خاک برسر دنیا

زود باید ره سفر گیرم

*

چون که دنیا تو را گرفت از من

من به او بعدک العفی گفتم

راضیم بر رضای دوست فقط

من غم خویش با خدا گفتم

بازدیدها: 10